Prawidłowa pozycja spoczynkowa języka wygląda następująco: przednia i środkowa część języka powinny być uniesione i przylegać do wałka dziąsłowego oraz podniebienia twardego. Język powinien być szeroki, a jego boki przylegać do wewnętrznej strony górnego łuku zębowego. Dziecko powinno oddychać nosem. Wargi powinny być złączone.
Język to potężne narzędzie ortodontyczne! Jego ułożenie i ruchy warunkują budowę zgryzu. Prawidłowa pozycja języka, który opiera się o podniebienie, powoduje wzajemne oddziaływania sił w jamie ustnej,które sprawiają, że szczęka dziecka prawidłowo się rozwija.
Leżący na dnie jamy ustnej język, przez większość doby, mocno obciąża żuchwę, tym samym prowadzi do jej mimowolnego opuszczania. W ten sposób wpływa również na wargi, które rozchylają się lekko i zaczynamy oddychać przez usta. Z kolei oddychanie przez usta osłabia mięśnie twarzoczaszki i przyczynia się do częstszych infekcji na skutek braku filtracji powietrza wdychanego.
Pozycja spoczynkowa języka wpływa na i mówienie. Nieprawidłowy wzorzec spoczynkowy, zawsze wpływa na wzorzec ruchowy. Język spoczywający na dnie jamy ustnej, z trudnością osiąga tzw. pionizację, która jest niezbędna do prawidłowej wymowy większości głosek.
.png)
